DOĞUM GÜNÜMÜ KISKANAN VAR!!

8 Ocak 1989’da 5. yaşımı kutlamak üzere dedemlerin evinde toplanmıştık gündüz vakti. Dün gibi hatırlıyorum, kucağımda tepsi içerisinde çikolatalı baton pasta amcamların gelmesini bekliyorum ki hep beraber kutlayalım. İlk kez teyzemler, amcamlar falan toplanıp doğum günümü kutlayacağım ve tüm heyecanımla o güne hazırlanmışım. Zaman ilerlemiyor sanki oturduğum yerde sallanıyorum sallanıyorum ama yok, ağır ağır ilerliyor…

Annem de kardeşime hamile o zamanlar, 9 ay dolmuş küsüratı bekleniyor. Bekleniyor beklenmesine de bu bekleyiş sadece bizim tarafımızdan oluyormuş da bizim haberimiz yokmuş 🙂

Daha orada toparlanamadan annemin sancıları başladı ve apar topar Zeynep Kamil Hastanesi’ne gittiler, dedemlerin evi de zaten hastanenin karşı sokağındaydı, kısa bir yolculuk ile vardılar. Sözde hemen gelecekler. Bekle bekle gelen giden yok. Diğer beklenilenler doğal olarak hastaneye gittiler. Ben dedemle başbaşa oturuyorum.

Artık büyük hayalimin gerçekleşmesine imkan olmadığını anladım ve gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı ve günü dedemle başbaşa “Bugünü benim doğum günüm, doğacak başka gün mü bulamadın?” favori sızlanması eşliğinde…

Daha ilk günden kıskançlığını hissettiren bir başlangıç yaptı kardeşim Ece Demirayak, şükür ki devamında bunu görmedim. Bebekken az bakmadım, biraz daha büyüyünce az didişmedik ama gül gibi geçinip gidiyoruz şimdi. İyi ki doğdun kardeşim iyi ki varsın.

Seni çok seviyorum…