KOCAMAN EVET

Evlilik teklifi için tek taş yüzük tercih edilir genelde fakat ben daha önce tek taş aldığım için farklı bir arayış içine girdim ve bir kaç kuyumcu gezdikten sonra kolye almaya karar verdim ve gezdiğim yerlerden birinde gözüme kestirdiğim modeli aldım.

O gün geldiğinde hazırladığım şekerlemeli kekleri servis edilmek üzere teslim ettim. Oturduğumuz yere göre servis yönünü belirleyip masanın ne tarafında oturacağıma karar verdim, servis yönü aşkımın arkasında kalacak şekilde ayarladığım için masaya gelene kadar hiç bir şey farketmemeliydi, etmedi de. 🙂

Akşam saatlerinde geldiğimizde sıradan bir yemekmiş gibi başladı her şey. Leziz yemekleri yerken için için titriyordum aslında ama soğuk kanlı davranmalıydım. Yapacaklarımı tekrar düşünürken ceketimi dolayısıyla cebindeki kolyeyi arabada unuttuğumu farkettim ve şef garsondan getirmelerini rica ettim, aşkım o sıcakta ceketimi istememe mana verememişti tabi.

En son meyve ve tatlı tabakları masamıza geldiğinde küçük bir baş hareketiyle artık beklenilen servisin yapılmasını istedim, bu isteğimle birliktebütün garsonlar bizi seyretmeye başladı. Resimdeki harika görüntü üzeri bir örtüyle geldiğinde nabzımın yükselmeye başladığını farkettim. Aşkım:

-“Bu ne?” diye sorunca “Sana özel” diyebildim ve açmasını istedim. Örtüyü kaldırdığında bakakaldı o an cebimden kolyeyi çıkartıp:

-“Benimle evlenir misin aşkım?” dediğimde küçük çaplı bir şok geçirdi, bir kolyeye bir şekerlemeli keklere bakıyordu. Kelimeler boğazına dizilmişti ve çıkmıyordu, o an çok tatlı bir görüntüsü vardı 🙂 İlk söylediği “Kolyemi takmayacak mısın?” oldu. Gülümseyerek “Cevabımı istiyorum.” dedim. 😀

-“Kocaman evet” dedi. 😀

Heyecanın doruklarındaydım artık ve aşkımın kolyesini takmak için yerimden kalktım. Önce bütün mutluluğumla sarıldım, o an mekanın sorumlularından ve garsonlardan alkışlar yükseldi, insanların bakışları bize yöneldi. Ellerim titriyordu bir süre takamadım kolyeyi 🙂

Kolyeyi boynuna taktığım an aşkımın gözlerindeki sevinci görmenin keyfini anlatamam, istesem de anlatılmaz, anlatılamaz. :))